By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
ประเด็นลูกชายเกย์กับพ่อแม่นี่ถ้าแตะโดนก็เอาถึงตายได้เลยนะ แล้วไงล่ะ EP5 ของ GAY OK BANGKOK SEASON 2 ทำเรานั่งน้ำตาไหลไม่หยุด นี่ขนาดว่าเปิดวนกลับมาดูอีกรอบเพื่อเก็บประเด็นอื่นๆ ก็ยังยิ่งร้องหนักกว่าเดิม แม้ภาพครอบครัวและความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับ “อาร์ม” และแม่กับอาร์ม จะไม่เหมือนครอบครัวเราหรือครอบครัวใครคนอื่นแบบทาบทับกันได้สนิท แต่บางเหลี่ยมมุม บางบทสนทนา มันก็ละม้ายราวกับฉายภาพในอดีตขึ้นจอให้ดู

ชอบการนำเสนอภาพเกย์จากต่างจังหวัดที่ดิ้นรนมาสร้างตัวตนใหม่ในเมืองใหญ่ ความห่างเหินกับครอบครัว และการปฏิเสธโอกาส Come Out แบบไทยๆ ที่หลายๆ คนเคยเจอ (เปล่า ไม่ได้เป็น #เสียงสูง) ความแตกร้าวและปมในใจที่เมื่อเปิดปากพูดมันก็ทำร้ายอีกฝ่ายและทำร้ายตัวเราไปพร้อมกัน แค่ไม่กี่ฉากที่ EP นี้พาเราไปรู้จักกับครอบครัวอาร์ม เราก็ตระหนักได้ว่า ความสัมพันธ์ในแต่ละครอบครัวมันช่างซับซ้อน ทั้งผูกพัน อบอุ่น ทั้งรัก และชัง ชอบการแสดงของ “เท็น” ในบทอาร์มมาก ละเอียดยิบ ไม่น้อยไม่มาก แต่จังหวะรับส่งกับทุกตัวละครรายล้อมนี่ดีมากจริงๆ โดยเฉพาะการกลับมาเจอกันกับ “นัท” แค่ฉากกอดแน่นๆ แล้วร้องไห้ที่วัดก็ทำเราร้องตาม (อีกรอบ) แล้ว ตัวตนของอาร์มมันถูกฉาบไว้ด้วยฟอร์มที่ตัวเองสร้างขึ้น ฉันสวย ฉันแกร่ง ฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่จริงๆ แล้ว บางทีเราก็ต้องการใครบางคนที่เราสามารถอ่อนแอด้วยได้ ร้องไห้ด้วยได้ แบบนี้แหละ



เริ่มจับทางได้ว่า GAY OK BANGKOK ซีซั่นนี้จะแทรกฉากมุ้งมิ้งโรแมนติกเดินคุยของตัวละครไว้ในแต่ละ EP อย่างตอนนี้ก็มีทั้งคู่ “เชษฐ์” กับ “พี่อ๊อฟ” ที่เริ่มเปิดใจคุยกัน และคู่ “สตางค์” กับ “ปูน” ที่ทำให้เราคิดถึงความรู้สึกดีๆ ที่ไม่จำเป็นต้องจบลงบนเตียง (น้องที่เล่นบทปูนนี่มีเสน่ห์และความเป็นธรรมชาติในระดับใกล้เคียงกับเจนนี่มากนะ) อีกคู่ตัวละครที่ค่อยๆ สะสมความเคร่งเครียดมาหลาย EP และรอวันระเบิดก็คือ “ปอม” กับ “พี่หนึ่ง” แหม เอาจริงๆ เราว่ามันควรจะระเบิดได้แล้วแหละ นี่ถ้าไม่ติดดราม่าหรือประเด็นหนักๆ ของตัวละครอื่น ดราม่าคู่นี้คงเดือดแตกหักไปนานแล้ว เอ๊า EP หน้า หวังว่าจะภูเขาไฟจะระเบิดแบบลาวาพวยพุ่งสักที

หมายเหตุ : ขอโน้ตไว้ตรงนี้ว่า แค่คอร์ดกีตาร์เพลง “เหงา” ของพี่ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ ขึ้น น้ำตาเราก็หยดและไหลไม่อยู่หยุด (อีกรอบ) แล้ว ... กลายเป็น EP น้ำตาท่วมทุ่งโดยแท้จริง!