By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
The 4th Rehearsal เป็นหนึ่งในการแสดงในเทศกาลละคร Bangkok International Performance Performing Arts Meeting (BIPAM) ที่จัดขึ้นผ่านรูปแบบออนไลน์ในระหว่างวันที่ 1 – 5 กันยายนที่ผ่านมา ซึ่งตอนที่เห็นรายละเอียดของ The 4th Rehearsal เราก็ตื่นเต้นมาก เพราะมันเป็นการทำงานร่วมกันของ พี่กั๊ก - วรรณศักดิ์ ศิริหล้า และ มิสโอ๊ต - ปฏิพล อัศวมหาพงษ์ ที่จะมาสลับกันทำหน้าที่นักแสดงในผลงานละครสร้างชื่อของอีกฝ่าย ที่ตื่นเต้นเพราะมันเป็นการพบกันของคนสองรุ่นที่สร้างที่ทางละครโซโลเล่นเดี่ยวของตัวเองมาในวิถีที่ต่างกัน ถูกแปะป้ายว่าเป็นคนทำงานในประเด็นเควียร์และความหลากหลายทางเพศเหมือนๆ กัน แถมเรายังเคยได้ยินมิสโอ๊ตพูดถึงการถูกเอาไปเปรียบเทียบกับพี่กั๊กอยู่บ่อยๆ (ในผลงานของเธอ) เราจึงสนใจว่า ประเด็นนี้จะถูกหยิบยกขึ้นมาเล่นหรือพูดถึงในตอนไหน

ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่ามันคือการซ้อมครั้งที่ 4 เพราะฉะนั้น สิ่งที่ได้เห็นคือการทำงานที่ผ่านกระบวนการซ้อมมาจนถึงครั้งที่ 4 ของแต่ละผลงาน การดู The 4th Rehearsal เลยต้องแบ่งพื้นที่ในหัวของเรา ทั้งการดูในแง่ของชิ้นงานที่ศิลปินทำ และดูเบื้องหลังกระบวนการคิด-ทำงานของศิลปินและนักแสดงทั้งคู่ เปิดเรื่องด้วยการซักซ้อมในรอบที่ 4 ของ “ไฉไลไปรบ” งานโซโลสร้างชื่อของพี่กั๊กเมื่อ 20 ปีก่อน ที่คราวนี้มิสโอ๊ตจะต้องมารับหน้าที่เป็นนักแสดง ซึ่งเราจะได้เห็นกระบวนการสั้นๆ ในการสร้างสรรค์ตัวละครดอกรัก/ไฉไล รวมถึงวิธีการแสดงที่มีทั้งส่วนที่พี่กั๊กนำทางให้มิสโอ๊ต และส่วนที่มิสโอ๊ตจะต้องควานหาวิธีการนั้นๆ ด้วยตนเอง ก่อนจะตัดเข้าสู่พาร์ตการแสดงเล่นเดี่ยว ที่ให้ความรู้สึกเหมือนดูหนังสั้นขาวดำเก๋ๆ ด้วยกล้องที่ตามติดการแสดงของมิสโอ๊ตไปทุกที่ และการโคลสอัพใบหน้าที่ทำให้เราเห็นมิสโอ๊ตในคาแร็คเตอร์ไฉไลแบบชัดๆ ซึ่งเราชอบมาก! จากนั้นก็โยนเข้าสู่การซ้อมครั้งที่ 4 ของ “In The Queer” งานโซโลของมิสโอ๊ต ที่เราเพิ่งได้ดูเวอร์ชั่น Re-Creation ไปเมื่อปี 2019 ซึ่งคราวนี้พี่กั๊กจะต้องก้าวเข้าสู่โลกของมิสโอ๊ตบ้าง แล้วในการซ้อมครั้งนี้มันก็เป็นการเปิดเปลือยตัวตนของพี่กั๊กให้ทุกคนได้เห็นได้ชัดเจนยิ่งกว่าการแสดงไหนๆ เพราะกระบวนการของมิสโอ๊ตในการทำงานคือการล้วงลึก ขุดค้น ปอกเปลือก และพูดคุยกับตัวเองนั่นเอง

น่ามหัศจรรย์ดีที่เราไม่ได้คิดเปรียบเทียบความเหมือนความต่าง โดยเฉพาะในเรื่อง "การแสดง" ระหว่างพี่กั๊กกับมิสโอ๊ตเลย ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะเราไม่ทันและไม่เคยได้ดูไฉไลไปรบของพี่กั๊ก แต่ระหว่างที่ดู เราก็ไม่ได้คิดภาพเลยว่าถ้าเป็นพี่กั๊กจะเล่นยังไง หรือตอนมันเล่นในสเตจจริงๆ จะเป็นยังไง เพราะเรามัวแต่เพลิดเพลินกับเรื่องตรงหน้า และการแสดงของมิสโอ๊ตก็เอาเราอยู่! ส่วนพาร์ตของ In The Queer มันก็กลายเป็นการโฟกัสที่ตัวตนและเรื่องราวของพี่กั๊ก ทั้งในฐานะนักการละคร คนทำงาน และมนุษย์คนนึง แล้วมันก็เหมือนอยู่ในกระบวนการค้นหาเรื่องราวที่จะเอามานำเสนอมากกว่าจะเป็นโมโนล็อกหรือการแสดงจริงๆ ดังนั้น เราเลยตัดการเทียบเคียงกับ In The Queer เวอร์ชั่นที่มิสโอ๊ตเล่นไปเลย แต่ในขณะเดียวกัน พอเราแบ่งสมองอีกฝั่งให้คอยเพ่งพิจดูตัวตนของเจ้าของชิ้นงาน มันก็มีความเป็นเจ้าของและเอกลักษณ์ของแต่ละฝ่ายอยู่ในงานนั้นๆ อย่างไฉไลไปรบมันมีความพี่กั๊กชัดเจนอยู่แล้ว จริตจะก้าน ความเซ็กซี่ การเคลื่อนไหวร่างกาย และการเล่นสนุกกับสิ่งรอบตัว ถึงมันจะถูกนำเสนอโดยมิสโอ๊ตก็เถอะ หรือใน In The Queer ถึงกล้องจะจับอยู่ในพื้นที่ที่พี่กั๊กอยู่ แต่มิสโอ๊ตต่างหากที่เป็นคนคุมเกม และเล่นสนุกกับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น

ได้ดูคลิปสัมภาษณ์ Artist’s Talk ของทั้งสองคน + วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล (ในฐานะเบื้องหลังการทำงาน) ก็ยิ่งชอบการแลกเปลี่ยนและทำงานร่วมกันของพี่กั๊กและมิสโอ๊ตมาก แล้วก็นั่งยิ้มไปตื่นเต้นไปเหมือนกับชวน - จตุรชัย ศรีจันทร์วันเพ็ญ (ที่ทำหน้าที่ดำเนินรายการ) นั่นแหละ อยากให้มีโปรเจ็กต์ต่อยอด หรือมีอะไรแบบนี้อีก และเช่นเคย คิดถึงบรรยากาศในโรงละครมาก!