Source : Reddit
Photos : Reddit
By : @tom Actz Editorial

ชายหนุ่มบอกเล่าเรื่องราวสุดซึ้งเกี่ยวกับการพบกับพี่ชายเกย์ที่หายตัวไป
ผมจะเขียนในแบบที่ทุกคนสาวไม่ถึงตัวผมแล้วกันนะ เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นตอนที่พี่ชายของผมหายไปเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งการหายตัวไปในที่นี้คือเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย เป็นคดีลึกลับเก่าเก็บที่ไม่เคยถูกคลี่คลาย ประมาณนั้นเลยหล่ะ ผมยังจำได้ตอนที่มีนักข่าวมาสัมภาษณ์พ่อแม่ของผมในห้องนั่งเล่น แต่ผมคิดว่าผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

ตอนนั้นผมอายุน้อยมากตอนเขาหายตัวไป ผมจำเขาได้แค่เลือนลาง แต่จำได้ชัดเจนว่าผมรักเขามาก เขาชอบใช้รถเข็น เข็นผมไปรอบหมู่บ้าน ซึ่งปกติวัยรุ่นประมาณเขาาจะไม่ทำเรื่องพวกนี้กันหรอก ในช่วงก่อนที่พี่ชายผมจะหายตัวไป ผมจำได้ว่าเขาอยู่บ้านดูแลผม แล้วตอนนั้นผมก็อยู่ในห้องเล่นเกมส์กด ในวันนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาบ้าน ผมจำได้ว่าเขาแก่กว่าพวกเรามาก ประมาณรุ่นพ่อเลย พี่ชายผมสั่งให้ผมเข้าไปอยู่ในห้องทุกครั้งที่มีคนกดกริ่ง พอเขาไป พี่ก็สั่งให้ผมเก็บเงียบ ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ซึ่งผมในวัยนั้น ในหัวก็มีแต่เรื่องเกมส์กับ  “วันนี้จะได้กินขนมรึเปล่า” เท่านั้นแหละ ผมก็ยอมทำตามที่พี่ชายบอก ผมไม่ได้แคร์ และก็ไม่เข้าใจถึงเรื่องพวกนี้ หนึ่งวันก่อนที่เขาจะหายไป ผมจำได้ว่าผู้ใหญ่คนนี้มาหา ตอนนั้นผมอยู่ในครัว เห็นเขาจูบพี่ของผม พวกเขากอดกัน ผมไม่ได้ตั้งใจจะไปเห็นเข้า ผู้ใหญ่คนนั้นเขาโบกมือมาให้ ผมก็โบกกลับ แล้วก็ดูการ์ตูนต่อ

ในวันรุ่งขึ้น วันที่พี่ชายผมจะหายไป  พ่อแม่ผมก็ไปทำงาน พี่ก็ทำตัวแปลก ๆ คอยเหลือบมองนาฬิกาตลอด ตอนเที่ยงของวันนั้นเขามาบอกผมว่า “ไปเล่นรถเข็นกันมั้ย” ตอนนั้นผมกำลังเล่นเกมส์อยู่เลยปฎิเสธไป จากนั้นเขาก็พยายามขอร้องผมให้ไปเล่นด้วยกัน ผมก็ตอบไม่เอา ๆ ตลอด พี่เลยบอกว่าจะไปเอาของกับเพื่อนบ้าน ผมจำไม่ได้ด้วยซำ้ว่าเขาบอกว่าอะไร ผมตอบตกลง เขาบอกว่าอย่าเปิดประตูให้ใคร ยกเว้นพ่อแม่ ผมก็ตะโกนตอบไปอย่างดังว่า “โอเค” เพราะตอนนั้นกำลังหงุดหงิดกับเกมมาริโอ้ แล้วเขาก็ไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย...

สองปีผ่านไป ผมนอนไม่ค่อยหลับเพราะครุ่นคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ว่าเขาอาจจะหนีไปกับผู้ชายคนนั้น หรืออาจจะมีอะไรแย่ ๆ เกิดขึ้นก็ได้ จนกระทั่งตอนเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ผมเป็นส่วนหนึ่งของทีมกีฬาระดับมหาวิทยาลัยที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง ตอนนั้นภาพหมู่ทีมผมได้ลงเว็บไซต์ ESPN พร้อมกับชื่อมหาวิทยาลัย ไม่กี่วันหลังจากนั้นผมก็ได้รับจดหมายซึ่งถูกส่งมาที่ห้องพักของผม พร้อมตะกร้าของขวัญ ผมนึกว่าที่บ้านส่งมาให้เลยโยนจดหมายที่แนบมาด้วยทิ้งไป แล้วตะกุยกินขนมในตะกร้า มีแต่ขนมหวานทั้งนั้นเลย ทั้ง Nerds, Jolly rancher, Tootsie Rolls และ Hershey’s Kisses. ผมโทรหาพ่อตั้งใจว่าจะขอบคุณ แต่กลับกลายเป็นว่าพ่อกับแม่ไม่ได้เป็นคนส่งมา จากนั้นผมก็นึกได้ว่า นี่มันขนมที่ผมกินสมัยเด็ก ๆ นี่ ตอนเด็ก ๆ กินแต่พวกนี้จริง ๆ ผมพยายามหาการ์ดที่แนบมาด้วยแต่ก็หาไม่เจอซักที ผมก็นึกได้ว่าสมัยก่อนพี่ชอบเข็นรถพาผมไปปั๊มน้ำมันใกล้ ๆ บ้าน เพื่อที่จะซื้อขนมกินกันหลังอาหารเย็น ถึงแม้ว่ามันมีโทษประหารเชียวถ้าแม่รู้เข้า ปริศนานี้มันก็กวนใจผมมาตลอด จนผมรั้นถามพ่อแม่ พ่อแม่ของผมที่ “เศร้าเสียใจมาก” กับการหายไปของพี่ชาย

ว่าสั้น ๆ ผมไปหานักสืบที่รู้จักกับครอบครัวผมตั้งแต่ที่พี่ผมหายตัวไป พอผมถาม เขาก็บอกว่าพี่ของผมถูกลบออกจากทะเบียนคนหาย ผมถามว่า “นี่มันหมายความว่ายังไง” นักสืบบอกว่าพี่ผมถูกลบออกจากทะเบียนคนหาย ตามคำขอของพ่อแม่ผม พอผมถามพ่อ เขาก็เมินลูกเดียว แม่บอกว่าพี่ชายของผมยังมีชีวิตอยู่ดี (เท่าที่แม่ผมรู้น่ะ) เขาเจอพี่ของผมเมื่อหลายปีที่แล้ว นานมากแล้ว และมารู้ว่าเขาไปอยู่กับผู้ชายอีกคน เขาเป็นเกย์ และมันทำให้พ่อแม่ผมรู้สึกรังเกียจ พี่ผมพยายามกลับมาหา แต่พ่อแม่ผมบอกว่าไม่อยากเจอพี่ ซ้ำยังบอกพี่ว่า ผมเกลียดพี่

---

---

“ฉันได้เบอร์นายมา” เขาถามผมว่าผมเป็นใครและต้องการอะไร ผมตอบ “นี่ฉันเอง” สายก็เงียบไปนานมาก จนผมนึกว่าเขาตัดสาย จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเขาบอกคนให้ปิดวิทยุ มีเสียงปิดหน้าต่าง เสียงลมก็หยุดลง จากนั้นเขาก็ถามว่าผมชื่ออะไร พอผมตอบเขาก็บอกว่าผมโกหก ผมบอกเขาว่าผมได้เบอร์เขามาจากสำนักงานเด็กสูญหายและนักสืบ ผมได้ยินเสียงเขาอุทานด้วยความตกใจ เขาถามว่าเชือกรองเท้าของเขาสีอะไร ตอนที่ปิคนิคด้วยกันสมัยเด็ก ๆ ผมจำได้ว่า แม่ผมเคยโกรธที่พี่ผมใส่รองเท้าสีน้ำเงินที่มีเชือกสีส้ม มันเป็นครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าแบบครอบครัว ผมได้ยินเสียง...ผมได้ยินเขาร้องไห้ สิ่งแรกที่เขาถามหลังจากนั้นคือ “นายอยู่ที่ไหน” ผมบอกว่าผมอยู่ห่างจากบ้านไปไม่กี่ชั่วโมง โดยไม่ลังเลเขาบอกว่า ”ฉันกำลังไป”

เขาพุ่งไปสนามบินแบบไม่มีสัมภาระ ซื้อตั๋วแล้วบินมาแบบเร็วจี๋ เราถือหูโทรศัพท์คุยกันตลอดทาง พอเขาเดินออกมาจากเทอมินอล ผมเห็นเขาแล้วรู้ทันทีเลยว่าเป็นพี่ผม เขาย่างเข้าวัยกลางคน เส้นผมสีตกนิด ๆ มีกล้ามหุ่นฟิต เขาดูเหมือนเหมือนพ่อเลยแต่ดูดีกว่า ผมแทบจะผลักหญิงแก่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ให้พ้นทางแล้วพุ่งไปกอดเขาแน่น เขาสูงกว่าผมประมาณสองนิ้ว เขาอุ้มผมลอยได้เลย เขาร้องไห้ ผมก็ร้องไห้ แทบจะฟูมฟาย