By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
ไม่น่าเชื่อเลยว่า เราจะมีเรื่องให้ตื่นเต้นกับซีรีส์เรื่องนี้ได้ตลอดทุก EP ตั้งแต่ต้นจนจบ เริ่มต้นการเปิดพล็อตความผูกพันกันระหว่างพี่น้องฝาแฝด เมื่อ “แบล็ค” แฝดคนพี่ถูกทำร้ายจนอยู่ในอาการโคม่า “ไวท์” แฝดน้องที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึงเมืองไทย จึงตัดสินใจปลอมตัวเป็นพี่แล้วเดินทางเข้าสู่โลกอีกใบที่เค้าไม่เคยรู้จักมาก่อน โลกของแก๊งป่วนเมืองที่ต้องการกระตุ้นเตือนให้สังคมตระหนักรู้ถึงความอยุติธรรม และทำอะไรสักอย่าง แม้ว่ามันจะดูผิดในสายตาคนอื่นก็ตาม แต่แล้วเราก็ได้พบว่าโลกของ “NOT ME เขา...ไม่ใช่ผม” นั้นทาบทับใกล้เคียงกับสังคมไทยในยุคนี้ได้พอดิบพอดี และใช่ ซีรีส์ก็ตั้งอกตั้งใจสื่อสารประเด็นสังคมออกมาตรงไปตรงมา (รวมถึงการจะตีความลากไปถึงเรื่องที่พูดไม่ได้ และไม่ได้พูดตรงๆ ด้วย) ทั้งประเด็นบ้านรุกป่า กฎหมายเอื้อประโยชน์ ความฉ้อฉลของตำรวจ การผูกขาดการค้าของนายทุน เส้นสายของอภิสิทธิ์ชน พื้นที่ของคนชายขอบ การอุ้มหาย สมรสเท่าเทียม ฯลฯ

นอกจากประเด็นสังคมที่ขยันหยิบเรื่องโน้นเรื่องนี้มาให้ตัวละครพูดคุยและถกเถียงกันเองแล้ว (ตรงนี้เราเผลอลุกขึ้นปรบมือหลายที ให้กับการถกเถียงกันระหว่างตัวละคร “แกรม” กับ “นุช” สาวทรานส์ผู้ฉลาดเฉลียว และฉากอื่นๆ ที่ตัวละครแกรมพูดประเด็นยากๆ แล้วมีตัวละครอื่นๆ มาโต้แย้งในอีกมุมมอง) การให้ตัวละครทำงานศิลปะเพื่อสื่อสารความรู้สึกนึกคิด หรือขับเคลื่อนสังคมก็ทำให้เราตื่นเต้นมาก ยิ่งเมื่อตัวละครอย่าง “หยก” เลือกวาดภาพนู้ดด้วยแนวคิดที่ลุ่มลึกยิ่งกว่าการเปลือยธรรมดา แต่พูดถึงเรื่องชนชั้นและกรอบสังคมด้วย เราก็ยิ่งกรี๊ด (กรี๊ดงานของ “โอ๊ต มณเฑียร” ที่เป็นเจ้าของภาพวาดนู้ดด้วย)

พอมาดูตัวละครและนักแสดงก็มีเรื่องให้ร่ายยาวอีกเพียบ ประทับใจการแสดงของ “ออฟ - จุมพล อดุลกิตติพร” ในบท “ฌอห์ณ” มาก เค้าทำให้เราเชื่อในตัวละครได้จริงๆ ทั้งความเลือดร้อนและเปราะบาง ส่วน “กัน - อรรถพันธ์ พูลสวัสดิ์” นั้นไม่มีอะไรน่าเซอร์ไพรส์ เพราะรู้ว่าน้องทำได้ดีตามมาตรฐานอยู่แล้ว แต่ก็ชอบมากๆ ที่กันทำให้คาแร็คเตอร์ของแบล็คกับไวท์ให้ต่างกันได้ขาดเลย, แล้วก็กลายว่าเราเชียร์คู่รองอย่าง #แดนหยก (“ฟลุ๊ค - กวิน แคสกี้” และ “เฟิร์ส - คณพันธ์ ปุ้ยตระกูล”) มากกว่าคู่หลักเสียอีก เป็นเคมีที่ลงตัวมาก และเส้นเรื่องของคู่นี้ก็เข้มข้นมาก แล้วต้องโน้ตไว้ด้วยว่าตัวละครหญิงในซีรีส์เรื่องนี้ต่างก็มีชีวิตและมีซีนที่น่าจดจำเป็นของตัวเอง ทั้งตัวละครฝั่งแม่ๆ ตัวละครหญิงสาวที่ก้าวเข้ามาคั่นในความสัมพันธ์ ไปจนถึงตัวละครสาวทรานส์อย่างนุชด้วย



งานโปรดักชั่นเป็นอีกส่วนที่ต้องชื่นชม การสร้างโลกที่ผสมผสานกันระหว่างความสมจริงกับความเหนือจริง เพราะมีทั้งบ้านในสลัม อู่ซ่อมรถที่กลายมาเป็นฐานกำลังของแก๊ง มหา'ลัย พื้นที่ชุมนุมประท้วง ทั้งหมดนี้มันดูน่าเชื่อไปหมดเลย แล้วการเลือกเพลงประกอบต่างๆ ก็ดีมากๆ แน่นอน ฉากน่าจดจำสำหรับเราก็ต้องเป็นฉากเดินขบวน #สมรสเท่าเทียม ที่ทำให้น้ำตาอาบหน้าและปรบมือให้ผู้กำกับอย่าง “พี่นุชี่ - อนุชา บุญยวรรธนะ” ยาวนานไปตลอดทั้งฉากเลย!

NOT ME เขา...ไม่ใช่ผม ทำให้เรามองเห็นความหวังในความมืดมิด การลุกขึ้นสู้หรือลงมือทำอะไรสักอย่าง มันอาจจะล้มเหลวหรือไม่ประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง แต่มันได้จุดไฟให้เกิดประกายขึ้นแล้ว และไฟนั้นจะถูกส่งต่อกันไปเรื่อยๆ ด้วยความฝันและความหวังแบบเดียวกัน พร้อมกันนั้น มันก็ทำให้เรามองเหล่านักสู้นักเคลื่อนไหวด้วยสายตาอีกแบบ พวกเค้าไม่ได้มีแต่ด้านแข็งกร้าวหรือมุ่งมั่นแต่ทำงานเพื่ออุดมการณ์ แต่พวกเค้าก็เป็นมนุษย์ที่มีชีวิตด้านอื่นๆ ด้วย ใช่ เป็นมนุษย์เหมือนกับเรานี่แหละ