By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
คาดหวังว่ามันจะหวือหวา จัดจ้าน ร้อนแรง ฉาวโฉ่ หรืออย่างน้อยๆ มันก็น่าจะ “ดูสนุก” กว่านี้ แต่ถึงอย่างนั้นสารคดีที่ตามติดชีวิตของเกย์ (จำนวนหนึ่ง) บน Dream Boat ปาร์ตี้บนเรือ ซึ่งอัดแน่นไปด้วยเกย์นานาชาติล่องไปบนมหาสมุทรอันทำให้พวกเค้าได้เป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ที่สุดในช่วงสุดสัปดาห์ ก็ดูเพลินๆ และมีประเด็นเก่าใหม่ที่น่าสนใจอยู่ตลอดรายทาง

อาจจะเป็นเพราะตัวซับเจ็กต์ที่ Tristan Ferland Milewski ผู้กำกับจากเยอรมนีเลือกใช้ด้วยแหละมั้ง ที่ทำให้ Dream Boat มีความเชยอยู่ประมาณนึง (มันดูเป็นสูตรที่เดาง่ายเกินไป) ทั้งเกย์จากอินเดียที่แม้จะได้ปลดปล่อยตัวเองอย่างเต็มที่แต่ปมปัญหาเรื่องรูปลักษณ์ก็ทำให้เค้าเกิดภาวะซึมเศร้าขึ้นมาขณะอยู่บนเรือ, ตรงกันข้ามกับหนุ่มหุ่นล่ำจากโปแลนด์ที่อยากให้ผู้คนมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเค้าบ้าง ไม่ใช่สนใจแค่รูปร่างหน้าตาภายนอก, เกย์รุ่นใหญ่จากฝรั่งเศสผู้พยายามใช้ชีวิตให้เต็มที่ที่สุดแม้ว่าเค้าจะต้องนั่งอยู่บนวีลแชร์ไปตลอดชีวิตจากนี้ก็ตาม, หนุ่มออสเตรเลียนที่ไม่ยอมให้เอชไอวีมาทำลายทุกอย่างในชีวิตของเค้า และอีกหลากหลายคนที่ต่างพกพาประเด็นบางอย่างมาสื่อสารในสารคดีเรื่องนี้



แต่ไปๆ มาๆ เราชอบประเด็นการเป็นเกย์สูงวัยใน Dream Boat มาก มันเหมือนกับว่า พวกเราชาวเกย์แทบไม่มีภาพของเกย์วัยชราอยู่ในหัวเลย เราไม่รู้ว่า พอพ้นวัย 50 ไปแล้ว ชีวิตเกย์วัยใกล้ฝั่งมันควรจะเป็นเช่นไร เราควรจะใช้ชีวิตแบบไหน อะไรคือไลฟ์สไตล์ที่พวกเรามองเห็นหรือวาดฝันไว้ หรือทำได้จริงกันแน่

เข้าใจว่าด้วยข้อตกลงระหว่างทีมทำสารคดีกับเจ้าของปาร์ตี้ Dream Boat ทำให้สารคดีไม่ได้บันทึกภาพแรงๆ หรือมุมดาร์กๆ บนเรือเอาไว้เลย นอกจากเศษซากถุงยางเกลื่อนกลาดในตอนเช้าหลังปาร์ตี้จบ เพราะสารคดี Dream Boat ไม่ได้บันทึกภาพล่อแหลมของเซ็กส์ร้อนฉ่าที่กลุ่มเกย์มารวมกลุ่มกันในปาร์ตี้เกย์ล้วนนี้เลย (จะมีก็แต่ซีนอาบแดดเปลือย หรือชุดโป๊ๆ ในปาร์ตี้อะไรแบบนั้น) เช่นเดียวกับการหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงประเด็นยาเสพติดในปาร์ตี้ด้วย

อย่างไรก็ตาม การได้ดูเกย์หลากหลายช่วงวัยจากหลากหลายประเทศมาพูดคุยถึงปมปัญหาในชีวิต สิ่งที่พวกเค้าเป็นและทำในตอนนี้ ไปจนถึงภาพฝันในอนาคต มันก็บันดาลใจดีเหมือนกันนะ เหมือนกับว่าไม่ว่าพวกเราจะอยู่ที่มุมไหนของโลกใบนี้ เราก็ต่างเผชิญปัญหาและมีความฝันคล้ายๆ กัน

ชม DreamBoat ได้ที่ Netflix