By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
Wheel of Fortune and Fantasy คือหนังรวมเรื่องสั้น 3 ตอนที่มีจุดร่วมกันอยู่กับธีม “ความบังเอิญ” ของผู้กำกับ/เขียนบท “ริวสุเกะ ฮามากุจิ” ที่โด่งดังจาก Drive My Car โดยความน่ามหัศจรรย์ของมันก็คือ ในความเรียบง่ายที่ปล่อยให้ตัวละครพูด พูด และพูด กลับเต็มไปด้วยความผันผวนของมวลอารมณ์และบรรยากาศ แล้วในทุกตอนก็ล้วนทำให้เรารู้สึกปลื้มปิติ ตื่นรู้ เบิกบาน ในมิติต่างๆ กัน

เริ่มด้วย “Magic (or something less assuring)” เรื่องราวของเพื่อนสาวสองคนที่นั่งพูดคุยกันบนรถแท็กซี่ โดยฝ่ายหนึ่งกำลังอยู่ในอาการตกหลุมรัก หลังจากได้ใช้เวลาร่วมกับชายหนุ่มลึกลับคนหนึ่ง แล้วเมื่อเธอลงจากรถแท็กซี่ โบกมือลาเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม เพื่อนสาวที่รับฟังเรื่องรักโรแมนติกนั้นมาตลอดทาง ก็บอกให้แท็กซี่ย้อนกลับไปทางเดิม และจุดมุ่งหมายของเธอก็คือการไปพบผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนที่เธอเคยคบหา และดันเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่เพื่อนสนิทของเธอตกหลุมรัก! บทสนทนาเพื่อขุดคุ้ยเรื่องรักในอดีต อารมณ์และแรงปรารถนาลึกๆ ในใจของผู้ชายที่ยังรักแฟนเก่าเสมอมา กับหญิงสาวที่เอาแต่ทำร้ายจิตใจคนที่เธอรักตลอดเวลาเช่นกัน

เราชอบกราฟอารมณ์ในเรื่องสั้นตอนนี้มาก มันขึ้นสุดลงสุด แล้วลดเลี้ยวไปมา และเราไม่อาจแน่ใจได้เลยว่ามันจะไปจบลงที่ตรงไหน รู้เพียงแต่ว่า เราไม่อาจไว้วางใจอะไรได้เลย โดยเฉพาะคาแร็คเตอร์ผีเข้าผีออกของยัยนางเอกที่ตามมาฟื้นฝอยหาตะเข็บกับแฟนหนุ่ม แล้วก็เหวอไปเลยกับจังหวะซูมเข้าซูมออกของกล้อง เพื่อ “เล่น” กับประเด็น “ถ้าหากว่า...” หากจะมีอะไรที่เราได้เรียนรู้จากเรื่องสั้นเรื่องนี้ มันก็คงเป็นการตอกย้ำอีกครั้งว่า การกลับไปคบกับแฟนเก่า ไม่ใช่เรื่องโรแมนติกอย่างที่เค้ากล่าวอ้างกัน ถ้ามันจะเวิร์ก มันก็เวิร์กไปนานแล้ว และการกลับไปก็รังแต่จะทำให้เราเจ็บปวดกับเรื่องเดิมๆ มากกว่า

ต่อด้วย “Door Wide Open” เรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินทางมาพบกับอาจารย์หนุ่มใหญ่ หลังจากที่ฝ่ายหลังเพิ่งได้รับรางวัลอาคุตากาวะ จากนวนิยายของตัวเอง เธอร่ายยาวถึงความชื่นชอบที่เธอมีต่อผลงานชิ้นนี้ พร้อมกับขออ่านบทหนึ่งที่เธอชอบให้เค้าฟัง ทว่าบทนั้นมันคือ การพรรณนาถึงถุงอัณฑะของหนุ่มใหญ่ในปากของหญิงสาว! และแท้ที่จริงแล้ว หญิงสาวคนนี้ต้องการทำทุกอย่างเพื่อแบล็กเมล์อาจารย์ ตามคำขอของชายชู้ของเธอต่างหาก

ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า เป็นเพราะเราเริ่มปรับตัวได้กับไดอะล็อกและวิธีการให้ตัวละครพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ของริวสุเกะแล้วหรือเปล่า แต่เราเพลิดเพลินกับตอนนี้มาก ช่วงเวลาของการพูดคุยถึงชีวิต ความคิด ความรู้สึก ท่าทียั่วยวนของหญิงสาว และความตรงไปตรงมาของอาจารย์หนุ่มคนซื่อ ล้วนแต่ทำให้เรายิ่งอยากรู้ว่า สุดท้ายมันจะลงเอยเช่นไร แล้วเมื่อเธอเริ่มอ่านนวนิยายแสนอีโรติกบทนั้น มวลอารมณ์ต่างๆ ก็ทั้งร้อนระอุ และโปรยปรายไปด้วยหยาดน้ำเย็นในคราวเดียวกัน ชอบมากๆ ด้วยที่ตัวละครต่างเปิดเปลือยความรู้สึกของตัวเองอย่างซื่อสัตย์ แล้วการโอบกอดปลอบประโลมอีกฝ่ายด้วยการมองเห็นคุณค่าของเธอและเค้า ทั้งๆ ที่ไม่เคยมีใครคนอื่นมองเห็น มันงดงามมากจริงๆ นั่นทำให้บทสรุปสุดท้ายของเรื่องราวนั้นผสมผเสไปทั้งความเศร้าที่มันลงเอยแบบนั้น และความสุขที่เราแอบหวังไปเองว่า พวกเค้าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง หรือเผลอๆ พวกเค้าอาจจะได้พบเจอกันแล้วก็เป็นได้

ปิดท้ายด้วย “Once Again” เรื่องสั้นที่พูดได้ว่าน่าอัศจรรย์มากที่สุด เมื่อหญิงสาววัยกลางคนสองคนเดินสวนตรงบันไดเลื่อนสถานีรถไฟ หลังจากที่ไม่ได้พบเจอกันมากว่า 20 ปี พวกเธอเริ่มถักทอสายใยของทรงจำแห่งความสัมพันธ์ ก่อนจะพบว่าพวกเธอเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน แต่แล้วพวกเธอก็ตัดสินใจสวมบทบาทเป็นใครอีกคนเพื่อเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปให้กันและกัน



ชอบมากๆ ที่มันเล่นกับการกลับไปรื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ ของเพื่อนหรือคนรักที่ขาดการติดต่อ ตกหล่นหายไปจากชีวิต ยิ่งเมื่อบวกกับการเสนอตัวเพื่อสวมบทบาทเป็นใครคนนั้น เพื่อทำให้อีกฝ่ายได้สะสางเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจ มันก็ทำให้สิ่งที่เราเห็นตรงหน้าคือเมจิคโมเมนต์ ทั้งในแง่ของตัวบท ตัวละคร และการแสดง ชอบมากขึ้นไปอีก เมื่อมันพูดถึงความรักความสัมพันธ์ของผู้หญิงกับผู้หญิง คาแร็คเตอร์ทอมบอยที่ปรับทอนให้เข้ากับความเป็นหญิงวัยกลางคนห้าวๆ การเป็นเลสเบี้ยนแท้ การเป็นผู้หญิงที่คบกับผู้หญิงในช่วงเวลาหนึ่งแล้วตัดสินใจแต่งงานมีครอบครัว ไปจนถึงความเปล่าดายของชีวิตที่ผ่านเลยไป รูโหว่ในร่างกายและจิตใจ ที่สำหรับคนวัย 40 อย่างเรามันโคตรทัชใจเลย

หากการดู Drive My Car ผลงานอันโด่งดังของผู้กำกับ “ริวสุเกะ ฮามากุจิ” ทำให้เรารู้สึกเหมือนกำลังอ่านงานวรรณกรรม สำหรับ Wheel of Fortune and Fantasy ก็ให้ความรู้สึกแบบเดียวกัน แต่มันบวกรวมกับความรู้สึกเหมือนดูงานละครเวทีเข้าไปอีก ด้วยวิธีการแสดง ด้วยภาษาพูดที่ตัวละครสื่อสารกัน และมันช่างตรงจริตของเราเหลือเกิน