By : ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
พอบอกว่า DOC/DRAG หนึ่งในการแสดงที่ทำการแสดงในเทศกาลละครกรุงเทพ 2023 เป็น Documentary Theatre (สารคดี/ละครเวที) เราก็เลยอยากรู้เหลือเกินว่า หน้าตามันจะออกมาเป็นยังไง เหล่าผู้กำกับ (ที่ขึ้นเครดิตว่า “ชนสรณ์ ชัยกิตติภรณ์” และ “กาจพล นิติพิสานนท์” กำกับสารคดี ส่วน “ออม - ปัถวี เทพไกรวัล” รับหน้าที่กำกับละครเวที) จะบาลานซ์สัดส่วนและพื้นที่ระหว่าง “สารคดี” กับ “ละครเวที” ยังไง ซึ่งสุดท้าย เราก็พบว่า มันเป็นการทำงานที่น่าสนใจมาก แล้วทั้งสองส่วนก็เกี่ยวพันทาบทับกันไปมา จนเรียกได้ว่าเป็นอันหนึ่งอันเดียวไปเลยด้วยซ้ำ

DOC/DRAG เปิดการแสดงด้วยการจัดวางโต๊ะแต่งหน้าแต่งตัวสองชุด ให้แดรกควีนสองรุ่น อันได้แก่ “ไจ๋ ซีร่า” (ศิรม์วิชญ์ กมลวรวุฒิ) และ Gawdland (ธราเทพ ทวีผล) ได้ลงมือเนรมิตเวทมนตร์ของแดรกควีนให้เราดู หลังจากที่กล่าวทักทายหยอกล้อกับคนดูอยู่พักใหญ่ โดยที่มีจอฉายภาพวิดีโอสารคดีซึ่งสลับสัมภาษณ์ทั้งคู่ให้บอกเล่าเรื่องราวเส้นทางของแต่ละคน ฉายอยู่เบื้องหลัง สำหรับเราจริตจะก้านของ ไจ๋ ซีร่า และ Gawdland นั้นเพลิดเพลินน่าดูชมอยู่แล้ว และถึงแม้จะรู้จักคุ้นเคยกับ “พี่ไจ๋” มาบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้ยินได้ฟังเรื่องราวในอดีตจากปากคำของเจ้าตัวเลย การผลัดกันบอกเล่าเส้นทางที่แตกต่างกัน ไปจนถึงมุมมองความคิดของแดรกสองรุ่นที่แม้จะไม่เหมือนกัน แต่ก็ส่องสะท้อนถึงกันได้ มันดีงามมาก มากไปกว่านั้น จังหวะการหยอกล้อเล่นกันไปมาของทั้งคู่ ทั้งการแซวกันเอง หรือพูดแทรกจังหวะกับภาพสารคดี ก็ทำให้บรรยากาศในพื้นที่นั้นสว่างไสวสุดๆ



โดยส่วนตัวแล้ว เรามักจะตื่นเต้นเสมอ เมื่อมีใครพยายามบอกเล่า หรือบันทึกเรื่องราวอันสามารถกลายเป็นประวัติศาสตร์ของ LGBTQ+ ในเมืองไทยเอาไว้ เพราะมันกลายเป็นสิ่งที่แม้แต่คนในกลุ่มความหลากหลายทางเพศเองก็ละเลยมองข้ามไป การได้เห็นชิ้นงานที่พูดถึงจุดเริ่มต้นของแดรกควีนในเมืองไทย บรรยากาศ ผู้คน วัฒนธรรมของการเป็นแดรกจากรุ่นโน้นสู่รุ่นนี้ มันน่าตื้นตันมาก แต่ที่เซอร์ไพรส์จนทำให้เราน้ำตาไหลก็คือ การพูดถึงความห่างเหินระหว่างแดรกควีน 2 – 3 รุ่น การขาดปฏิสัมพันธ์ การส่งต่อ หรือแม้แต่มิตรภาพที่อยู่ร่วมในฐานะคนแวดวงเดียวกัน พอ DOC/DRAG มันทำให้ช่องว่างเหล่านี้หดตัวลง อย่างน้อยๆ ก็กับตัวไจ๋ ซีร่า และ Gawdland ที่ได้โอบกอดกันและกันแล้วในวันนี้ อะไรแบบนี้แหละที่เราแพ้ทาง และเป็นส่วนหนึ่งที่ยังทำให้เราหาโอกาสทำงานเพื่อ Community อยู่เสมอ

แน่นอน เราเชื่อว่าการแสดงของแดรกคือศิลปะ คือการทุ่มเทพลังของตัวเอง เพื่อสื่อสารเรื่องราว หรือส่งต่อพลังของตัวเองไปยังผู้ดูผู้ชมรอบๆ แต่นอกจากการมอบคุณค่าให้กับศิลปะกับสิ่งที่เหล่าแดรกควีนได้ทำแล้ว การสร้างงานศิลปะเช่นนี้ก็เป็นอาชีพด้วย! การสร้างมาตรฐานของรายได้ ค่าจ้าง หรือคุณภาพชีวิตก็เป็นอีกสิ่งที่ไม่ควรละเลย แล้วก็ชอบมากๆ ที่งานชิ้นนี้เปิดโอกาสให้แดรกทั้งคู่พูดถึงสิ่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นพี่ไจ๋ที่เลิกรับงานโชว์ตามร้านแล้ว แต่ตั้งเรตราคาสำหรับโชว์ของตัวเองขึ้นมา หรือ Gawdland ที่บอกว่า ณ วันนี้เค้ายึดสิ่งนี้เป็นอาชีพ และถ้าไม่โชว์ก็ไม่มีเงิน ดังนั้น การโปรยปรายเงินปลอมจากคนดูให้ระหว่างที่สองแดรกควีนโชว์ร้องเต้นจึงกลายเป็นภาพฝันที่อาจไม่มีวันเกิดขึ้นในชีวิตจริง แล้วมันก็กลายเป็นตลกร้ายเหลือเกิน